Na een heerlijke jonge relatie en de roze wervelwind van zwanger zijn, kraamtijden, baby's, de sociale periode met vrienden met baby's, is er een tijd aangebroken van hetzelfde iedere dag.
En dit voor de laatste jaren...

We krijgen kinderen en genieten intens van ze, de allereerste dingetjes die ze doen, zeggen en behalen. In de vriendenkring is het niet anders en we nemen onze kinderen mee naar een feestje en gezelligheid omdat ze daar nog prima in een ander bedje kunnen slapen.
Na een tijdje verandert dit. Je kleine vindt het helemaal niet fijn om mee te gaan en ligt veel liever in zijn eigen bed. Logisch!
Eigenlijk vinden we het ook helemaal niet zo erg om eens wat vaker thuis te zijn en eens wat rustiger aan te doen. Je merkt ook dat de kinderen daar wat blijer van worden, het is beter zo.
Uiteindelijk worden de kinderen wat groter zitten inmiddels lang en breed op school en gaan naar de sportclub, zwemles, muziekles, dansles, paardrijden, kinderfeestjes etc.
Zelf werk je, fulltime of parttime en zorg je ervoor dat alles op rolletjes loopt.
Boodschappen doen, koken (wat je kookt word je vaak niet in dank afgenomen), wassen, poetsen, kinderen wegbrengen, kinderen ophalen, zorgen dat de kinderen er netjes bijlopen, tasjes inpakken, tasjes uitpakken, rommel opruimen, aansturen dat er huiswerk wordt gemaakt, overhoren, kinderen in bed leggen, discussiëren met je kind over huiswerk of een brutale mond, discussiëren met je partner over bepaalde opvoedregels, het gezellig houden, huisdieren verzorgen, zorgen voor cadeautjes in de schoen en een gevulde zak op 5-12, er mogen kinderen komen spelen, logeerpartijtjes, uitjes in het weekend, vakanties plannen, koffers inpakken, zorgen dat de reis aangenaam verloopt, op de vakantie zorg je gewoon door,  en ga zo maar door. Dit lijkt een beetje een negatief geschetst beeld maar dat is het helemaal niet. Het is de werkelijkheid zoals iedere ouder dit verhaal wel herkent en ook met volle overgave doet. Het hoort erbij en we kunnen het ook. Er is zo ongelooflijk veel liefde voor onze kinderen dat we het allemaal kunnen en willen.
Maar het is stiekem best veel, heel veel. En we vergeten soms de impact wat het heeft op jezelf en uiteindelijk ook de relatie met je partner. Langzaam maar zeker zitten we in een automatische rollercoaster waar je u tegen zegt en verliezen we onszelf uit het oog. Jezelf niet meer op nummer 1 zetten en voor jezelf zorgen betekent dat je al helemaal geen oog meer hebt voor je behoeften binnen je relatie. Wat zijn die behoeften? Is het er nog en hoe maak je het bespreekbaar. Hoe kun je nog binnen alles wat je vindt dat je moet doen je eigen relatie een nieuwe boost geven. Wat zijn je verlangens binnen je relatie? Wat verlang je als man of vrouw van je partner binnen een liefdesrelatie?
Ik neem je graag mee naar een mindful ouderschap waarin je oog hebt voor wat echt belangrijk is. Daarbij onderzoeken we samen waar het binnen de relatie ook bewuster en intenser mag. Verlangens worden bespreekbaar en mogen er zijn.